15 juli, Celalba naar Candeggio, 23 (?)km, heet

De nevel hing vanmorgen nog over een deel van het dal, maar die zou in - no time - oplossen. Om half acht, na weer een prima ontbijt met zelf gebakken brood, eigen gemaakte abrikozenjam en een schaal fruit uit eigen boomgaard. Het was tenslotte een Agriturismo en de landlady was de farmer. Ze staat met stip op nummer 1 in onze lijst van beste rifugio's, een aanrader voor wie ooit een Agriturismo in Umbrie zoekt.
Citta di Castello zou volgens de beschrijving 8 km verderop zijn maar volgens Rene klopte de km-aanduiding helemaal niet! Maar goed, nog steeds de Val Tiberina dus: we liepen van het ene dorpje (Celalba) naar het andere (Lama) om zo Citta di Castello binnen te wandelen. Een flinke plaats met veel kloosters en kerken. Redelijk toeristisch maar niet storend. Na de koffie en de boodschappen bij de 'Alimentari' duurde het even voordat we de route weer konden terugvinden. De vriendelijke Italiaan aan wie we de weg vroegen, schrok van ons reisdoel: 'But that is far away'. Volgens de beschrijving wachtten ons 12 km naar de rifugio in Candeggio, waarvan de eerste kilometers een flinke klim zouden zijn - logisch, we verlieten nu eenmaal de vallei - maar daarna werd ons een 'un bel crinale' beloofd, een mooie wandeling over een bergkam. In plaats van een nice ridge was het een 'killer ridge'. De weg bleef maar stijgen, in de volle zon! Ook nu riep Rene weer dat de kilometerbeschrijving echt niet kon kloppen. Dat werd dus elk half uur pauzeren en op adem komen.
Vanaf de bergtop werden het nog eens 8 lange kilometers met helaas maar weinig vergezichten. We hebben betere dagen gehad! We liepen ook het 'regno dei grilli' binnen ofwel ' het koninkrijk der krekels' . Ze maakten een oorverdovend lawaai dat in golven over ons heenspoelde.
Om half 6 het hek open gemaakt bij Michaele en haar loge Nadia in Candeggio, een klein gehucht van 4 huizen en een schaapskudde met 2 agressieve 'cani pastorali' (schaapshonden). Er staan zelfs waarschuwingsborden voor nadat ze zich vergrepen hadden aan pellegrini. Daarna schoven we aan voor het diner, gezellig met z'n vieren, achter het huis, uit de zon en nu wel een prachtig uitzicht.

A domani!